شعرکوتاه

خنده رسوا می نماید ، پسته ی بی مغز را
چون نداری مایه . از لاف سخن خاموش باش

صائب تبریزی

شعرطلبه

یاامام الـعـصر(ع)مـــا زآن تـوایـم

بنــده انعام واحسـان توایم

بـر نـمی داریــم سرازخـاکـ درت

تاابـدبـرعـهـدوپـیمان تـوایـم

درصـــراط مســتــقـیـم بـنــــدگــی

پیـروارشـاد و بـرهان توایـم

پیشه ماعشق وشوق کوی توست

چاکرانه سر به فرمان توایم

هر کسی مطلوب ومعشوقی گرفت

ما گرفتـار و پریشـان توایـم

هرکسی را علت وبیماری اســت

ما همه بیمار هجران توایم

دردمــــــــنــدانـیـم ازســوز فــراق

جملگی محتاج درمان توایم

 مـلـک دنیـا گرهـمـه ازآن مــاست

ریزه خواران سر خوان توایم

( آیت الله صافی گلپایگانی)